نزاع معتزله و اشاعره یکی از مشهورترین و مهمترین نزاعهای الهیاتی در تاریخ فکر اسلامی است. نقطه عزیمت این نزاع بر سر عقل و اعتبار آن در معرفت است، بدین صورت که معتزله اعتبار عقل را به شکلی حداکثری پذیرفتند اما اشاعره این اعتبار را به شکلی حداقلی نیز نپذیرفتند.
این اختلاف منجر به شکلگیری دو نوع عقلانیت در جهان اسلام شد؛ عقلانیت اعتزالی و عقلانیت اشعری. اگرچه معتزله در تاریخ مضمحل شد و از بین رفت اما این نزاع همچنان به عنوان نزاع بین طرفداران و مخالفان اعتبار عقل در معرفت باقی مانده است.
قاضی عبدالجبار معتزلی و ابوبکر باقلانی به ترتیب از مهمترین نمایندگان فکر معتزلی و اشعری محسوب میشوند که در این کتاب مورد توجه نویسنده قرار گرفتهاند.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|