این کتاب مهمترین اثر آر. جی. کالینگوود فیلسوف ، مورخ و باستان شناس مشهور آکسفورد است.
این اثر پرمناقشه یکی از مهمترین آثاری است که در قرن بیستم درباره ی تاریخ و مطالعه ی آن نوشته شده است.
این کتاب که نخستین بار پس از مرگ او در سال 1946 منتشر شد ، عمدتاً جمع آوری نسخه های دست نوشته های نویسنده است.
در این کتاب چگونگی تحول مفهوم تاریخ از زمان هرودوت تا قرن بیستم بررسی شده و دیدگاه خود مولف درباره تاریخ ارائه شده است.
مولف در این اثر اهتمام جدی داشته تا نشان مقصود دقیق از تاریخ و مطالعه تاریخ چیست و در ادامه در چهار فصل تاریخ نگاری رومی و یونانی، تاثیر مسیحیت ، آستانه ی تاریخ علمی و تاریخ علمی او تحول مفهوم تاریخ را بررسی کرده است.
کالینگوود در بخش پایانی با بحث در زمینه ماهیت آدمی و ماهیت تاریخ، استدلال خود درباره اینکه تاریخ چیست و چرا آنقدر مهم است را بیان ارائه میکند.
کالینگوود معتقد است «تاریخ در کتاب ها و اسناد گنجانده نشده است. تاریخ فقط در علاقه و مشغولیت کنونی مورخی زنده است که این اسناد را تفسیر می کند و به این طریق حالات ذهنی را که به کنکاش دربارهی آن می پردازد، از نو در خود احیا می کند.»
از دیگر نوشتههای او میتوان به «مفهوم کلی طبیعت» و «زندگینامهی خودنوشت» و «مبانی هنر» اشاره کرد.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|