امیل بریه (1876-1952 ) فیلسوف فرانسوی و یکی از تاریخدانان برجسته فلسفه غرب است. او همواره در تلاش بود تا یکی ازجامعترین و مستندترین مجموعههای "تاریخ فلسفه" غرب را جمع آوری کند و با استناد به پیشینهٔ اندیشهٔ کهن غرب، تحقیقات خود را بر فلسفهٔ یونانی (به ویژه فلسفه رواقی و نوافلاطونی) متمرکز سازد تا بدین وسیله موضوعات تاریخمدار و سنت فلسفه غرب را بر خاستگاهی تاریخی- انتقادی تبیین کند.
درباره این کتاب که به تاریخ فلسفه در قرن نوزدهم میپردازد باید گفت به طور کلی، در این قرن،ذوق و قوت تحلیل،که مشخصه قرن هجدهم بود، روی در کاهش دارد.حتی پیش از پایان قرن هجدهم، ملاحظه می کنیم که روسو و بسیاری از اشراقیان از روشهای تحلیلی خسته شده اند و در کار تحقیق،به وسایلی فراتر از تحلیل روی می آورند، از قبیل ایمان،غریزه،وجدان،احساس،شهود،صیرورت تاریخی.برای فهم وحدت واقعی این جنبش وسیع که نمایندگان آن اغلب از یکدیگر بی خبرند، باید مخصوصا به ارتباط میان رونق مجدد «فلسفه دینی»و«اهمیت مابعد الطبیعی ای،که به تاریخ داده میشود» توجه کرد.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|