این کتاب از جمله آثار نیچه است که در آن رویکردهای اگزیستانسیالیستی دارد و شاید برخی به همین دلیل او را نخستین فیلسوف اگزیستانسیالیست میدانند.
فلسفه نیچه باورها و چهارچوبهای الهیات مسیحی و اخلاق سنتی با تکانههای اساسی مواجه کرد.
در کتاب "دانشِ شادیبخش" برخی از آموزههای اگزیستانسیالیستی نیچه طرح شده است. تئوری بازگشت جاودان و مرگ خدا در این کتاب نیز مطرح شدهاند.
او در این اثر از دانشی سخن میگوید که برای آدمی همچون شعر و موسیقی شادیآفرین است. از منظر نیچه این دانش، معرفتی ویژه و ورای معرفت عقلی است. معرفتی شهودی که بر دل و الهام تکیه دارد.
نیچه این کتاب را به معشوقهاش، سالومه تقدیم کرد، چرا که معتقد بود، سالومه او را از بیماری نجات داده و به زندگی بازگردانده است.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|