توانمندسازی مناسب‌ترینراه‌حل در ساماندهی محلات فقیرنشین شهری محسوب می شود. در این رویکرد، نهادهای ذی مدخل به‌جای اقدامات کالبدی صرف، با برنامه عملیاتی تعریف‌شدهبر اساس نیاز مردم محلی،و نه تشخیص برنامه ریزان،پروژه‌هاییرا در جهت تسهیل توانمندسازی ساکنان تعریف و پیاده می کنند. تأکید بر نیاز مردم نشان‌دهنده ضرورت وجود یک مدل بومی منطبق با خصوصیات محلی است. در این نوشتار، فرایند عملی و گام‌به‌گام تدوین یک مدل بومی مبتنی بر وضعیت محلات با استفاده از تجربه پروژه تحقیقاتی توانمندسازی محلات محروم شهر کرمانشاه تشریح شده است.