هر جامعه یا گروه اجتماعی، دارای تاریخ، اقتصاد، مراسم اعتقادی، زبان، هنر و مناسک مربوط به خود است. لذا همین خصایص، یک جامعه را از جوامع دیگر متمایز کرده و شناسنامهی فرهنگی آن جامعه به حساب می آید. به عبارت دیگر گذشته ی تاریخی، سرزمین اجدادی، آداب و سنن، هنر و ادبیات و مذهب، هویت هر جامعه را تشکیل می دهند. هر جامعه فرهیخته در هرکجای جهان بر هویت فرهنگی و شناخت گذشته خود تاکید کرده و سعی دارد با قدرت و غرور، مشخصههای فرهنگی خود را زنده نگه دارد و از آن دفاع کند. میراث فرهنگ هر کشور، یکی از اساسی ترین ارکان تحکیم هویت و خودباوری ملی است. پژوهش در زمینههای مختلف آن موجب روشن شدن ابهامات تاریخی، شناخت ارزشهای حاصل از حیات طولانی جامعه و تسری ارزشهای اصیل نهفته در میراث فرهنگی، به حیات امروزین جامعه می شود. تعیین مرزهای فرهنگی جوامع بشری یکی از عوامل اصلی بازشناسی ملت ها و کشورها از یکدیگر است. هنر و فرهنگ ایرانی به دلیل ویژگیهای خاص آن و موقعیت ژئوپلتیک کشور، همواره در هنر و فرهنگ جهان، خود تاثیری شایسته و به سزا داشته است، که امروزه می تواند از جمله زمینه های مساعد برای تحکیم روابط اجتماعی ملی و بین المللی، خودشکوفایی و رونق صنعت گردشگری باشد. با توجه به قدمت کشور ایران باید گفت؛ این کشور خاستگاه اولیه اقوام مختلف با گویش ها و آیین ها و سنن خاصی است که هر یک از اقوامش سهم به سزایی در خلق فرهنگ و آثار هنری داشته اند.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
هنر و معماری |
معماري و شهرسازی
معماري و شهرسازی |