پیامهای غیرکلامی در فضای شهری، که از عناصر و شاخصهای محیط ادراک میشوند، رفتار استفادهکنندگان از فضا را مشخص میکنند. اینگونه پیامها به علت سادگی، صراحت مشاهده و تعبیر، منطقی بودن و قابلیت بالای استفاده از آنها، در مباحث رفتارشناسی انسان، از جایگاه ویژهای برخوردار میباشند. هنگامیکه محیط طراحی میشود چهار عنصر فضا، زمان، ارتباطات و معنا سامان مییابند. معنا به ارتباط غیرکلامی از محیط بازمیگردد و پس از رمزگذاری معنا در محیط، بهوسیله انسان رمزگشایی گشته و این امر، ادراک محیط را سبب میشود. نکته بارز و قابلتأمل در ادراک پیامهای فضای شهری، ضرورت شناسایی، تبیین و دستهبندی عناصر و شاخصهای فضای شهری در ایجاد ارتباطی غیرکلامی است، که بر پایه بررسی و تحلیل عمیق رابطه انسان و محیط میتوان به این مهم دستیافت. در این کتاب، با مطرح کردن چگونگی ادراک پیام در فضای شهری، عکسالعملهای رفتاری انسان - محیط و همچنین تبیین آنها در چهارچوب ارتباط غیرکلامی، سعی شده منبعی نظری و عملی در این زمینه ارائه گردد تا ساختاری مناسب را در این حوزه، بیان و تشریح نماید.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
هنر و معماری |
معماري و شهرسازی
معماري و شهرسازی |