طراحي پيش از آنکه به عنوان يك فرآيند يا روش مورد توجه قرار گيرد، به مراتبي از آموزهها وابسته است كه اغلب از آنها با عنوان «الگوهاي طراحي» ياد ميشود.
توجه به این آموزهها در نوع معمارانه تمدن ناخودآگاه بشري، در شرايطي ويژه از وضع كنوني كه نظامي خودآگاه از جريانات را پيش رو دارد، ما را بر آنميدارد تا با دغدغه همنشيني شايستة آثار ناشي از اين تمدن خودآگاه درجهت انطباق با آثار به جا مانده از آن تمدن ناخودآگاه، متوجه بهرهگيري ازسرمشقهايي در قالب «الگو» باشیم تا ما را از سردرگمي در مواجهه شدن با مسائل طراحي برهاند.
الگوها، حاوي قابلیتهای لازم جهت شکلدهی به محيط هستند. از طریق بازشناسي آنها ميتوانيم دنياي اطراف خويش را درك نموده و نوعي زبان توصيف و تحليل را شکل دهيم كه بر اساس آن ميزان تأثير هر مؤلفهاي را برزندگي خويش دريابيم.
این کتاب با پیماش الگوهای بومی محیط )روستاي نايبند) بر آن است تا در قالب مفروضاتی چند ناشی ازنگرشهای موجود پیرامون موضوع و با محوریت نظریه «زبان الگو» ضمن نقد جامعیت هر یک به بازشناسی و بررسی تأثیر الگوها در شکلگیری محیط پرداخته و آنها را در تدوین نظامی جامع از مفروضات بگونهای بکارگیرد تا این الگوها همچون زبان طراحی در شکلدادن دوباره محیط بکار آیند.
گفتار یکم: مقدمه (طرح موضوع)/13
گفتاردوم: پایگاه نظری (مفهوم الگو)/29
گفتارسوم: روششناسی (راهبردها و تدابیر)/45
گفتارچهارم: شرح زمینه تجربه (بستر ناخودآگاه)/83
گفتارپنجم: بازشناسی الگوها و طراحی (فعالیت خودآگاه)/105
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
هنر و معماری |
معماري و شهرسازی
معماري و شهرسازی |