کتاب «وجود و زمان» مربوط به دوران نخست تفکر هایدگر است، دورهای که دامنه آن سالهای 1909 تا 1945 را در برمیگیرد. مشرب وی در این ایام بسیار مشابه استادان رسمی فلسفه است. او در این روزگار، تقریبا در همه درس گفتارهای خود آراء متفکران شاخص تاریخ فلسفه مانند افلاطون، ارسطو، آگوستین، دکارت، لایبنیتس، کانت و هگل را مدنظر دارد و آنها را در چارچوب طرح فلسفی خود وارسی میکند.»
«درآمدی بر وجود و زمان» در دو بخش تالیف و ترجمه شده است. نویسنده در بخش نخست از این اثر به «تحلیل بنیادین دازاین به نحو تمهیدی» پرداخته است. این بخش شامل 6 فصل است. فصولی که در آن مباحثی مانند تبیین پرسش، تحلیل اساس جهانمند بودن جهان و متمایز ساختن اصل جهانمندی دیده میشود.
«دازاین و زمانمندی» عنوان بخش دوم از این اثر است. مولف این اثر را نیز در 6 فصل نگاشته است. گواهی درخورِ دازاین بر توانبود اصیل و عزم، زمانمندی و روزمرگی در کنار زمانمندی و درونزمانی بودن از جمله مفاهیم بررسی شده در این بخش است.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|