آواره و سایهاش نام اثری است از فریدریش نیچه که در اصل در سال ۱۸۷۸ منتشر شده است.
این کتاب در پایان دورهی نخست تفکر نیچه و پس از زایش تراژدی و تأملات نابههنگام نوشته شد. آواره و سایهاش دربردارندهی گزینگویههایی است با ساختاری مبتکرانه و منحصر به فرد. اثر با گفتوگوی تأملبرانگیز «سایه» با «آواره» که شاید کنایه از دو پارهی وجود آدمی باشند، آغاز میشود. سایه که تاکنون خاموش بوده اکنون از خاموشی آواره در شگفت شده و میخواهد به او مجال سخن گفتن بدهد.
ژانر این رساله در زمان نگارش این کتاب کاملا شناخته شده بود: در سنت آلمان ، مهمترین سلف نیچه شخصیتی از روشنگری بود ، گئورگ کریستوف لیختنبرگ ، که نوشته های وی را نیچه بسیار تحسین می کرد.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|