این کتاب محصول حضور آگامبن در سمیناری هشت‌روزه‌ای در سال‌های ۱۹۷۹ و ۱۹۸۰ است که در آن از یک سو به تبارشناسی زبان می‌پردازد تا از زبان به فلسفه و امر وجودی پل بزند و از سوی دیگر و البته در پیوند با همان سویۀ نخست، جهان معاصر را به لحاظ سیاسی نقد می‌کند.
او با تلاش برای کشف و بیان امکانات رهایی‌بخش زبان امکانی را پیش می‌کشد برای مقاومت در برابر ساختارهای ناعادلانۀ مسلط بر جهان معاصر و تصور آینده‌ای امیدبخش.
این کتاب، چنانکه در یادداشت مترجم بر ترجمۀ فارسی آن اشاره شده، «حاوی مفصل‌ترین و منسجم‌ترین بحث آگامبن پیرامون ماهیت زبان، متافیزیک، منفیت، ریشه‌های نیهیلیسم، و بی‌بنیادی وجود آدمی است، و موضع دقیق او را نسبت به این همه روشن می‌کند.» چنانکه در همین یادداشت اشاره شده، آگامبن در زبان و مرگ با پرسش‌هایی درباره زبان و مرگ درگیر است که ریشه در دیدگاه هایدگر دربارة رابطه گوهری این دو مقوله دارد.
بنا براین آگامبن مسئله‌ای را پیش می‌کشد که هایدگر افق آن را گشوده و آگامبن با تعمق در این مسئله، در صدد عبور از مرز اندیشۀ هایدگر در این باره است. از همین رو زبان و مرگ را هایدگری‌ترین اثر آگامبن دانسته‌اند.
کتاب زبان و مرگ: در باب جایگاه منفیت با ترجمه و مقدمۀ پویا ایمانی در نشر مرکز منتشر شده است.
| دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
| علوم انسانی |
فلسفه
|
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)