جورجو آگامبن در ۱۹۴۲ در رم ایتالیا متولد شد. آگامبن از چهره‌های برجستۀ فلسفه و نظریۀ سیاسی رادیکال در ایتالیا است. در سال‌های اخیر آثار او تأثیر عمیقی بر پژوهشگران برخی رشته‌ها در فضای روشنفکری انگلیسی‌زبان داشته است.

او تحصیلات خود را در رشته‌های فلسفه و حقوق به پایان برد و در سال ۱۹۶۵ رسالۀ دکترای خود را دربارۀ اندیشۀ سیاسی سیمون وی نوشت. او در دانشگاه‌های مختلفی، از جمله دانشگاه ماچرا و دانشگاه ورونا، تدریس کرده و در کالج بین‌المللی پاریس مدیر گروه بوده است.

او در کتاب «وضعیت استثنایی» بازگشتی می کند به دو کتاب معروف اشمیت «دیکتاتوری» و «الاهیات سیاسی» و مفاهیم وضعیت استثنایی، دیکتاتوری و شکل گیری آن، را واکاوی می کند.

هر چند نظریۀ «وضعیت استثنایی» متعلق به کارل اشمیت الاهیدان سیاسی آلمانی است که در جلد اول کتاب الاهیات سیاسی (منتشر شده در سال ۱۹۲۲) به آن پرداخته و به طور مفصل ارتباط میان حاکمیت و وضعیت استثنایی را مورد بررسی قرار داده است، با این وجود این نظریه مورد استقبال متفکران بعد از او قرار گرفته و کوشیده اند با استفاده از آن وضعیت های حقوقی «استثنایی» را توضیح دهند. 

او در این اثر با استفاده از این ابزار مفهومی، هم نقبی به تاریخچۀ این مفهوم و زایش آن می زند و هم اقدامات دولت جرج بوش را بعد از ماجرای ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به نقد می کشد.

از زمان انتشار این کتاب در سال ۲۰۰۳ این ایده که وضعیت استثنایی در دموکراسی‌های غربی به پارادایم معمولِ حکومت بدل شده دیگر واقعیتی بدیهی است و هیچ تحلیل سیاسی جدی نمی‌تواند انکارش کند. نه‌تنها قوانینی که در پی حملات سپتامبر ۲۰۰۱ وضع شدند و دست‌کم دوبرابر محدودکننده‌تر از قوانین ایتالیای فاشیست‌اند کاملاً در چارچوب [وضعیت استثنایی] می‌گنجند، بلکه اعلام وضعیت اضطراری در ۲۰ نوامبر به‌مدت سه ماه در فرانسه گامی تعیین‌کننده در این چارچوب بود که البته دولت آن را تمدید هم کرده است. بدین‌ترتیب وضعیت استثنایی به‌گونه‌ای ماندگار در قلب اروپا خانه کرده است.