این کتاب که در سال ۱۷۵۵ منتشر شده با عناوین دیگری مانند «گفتاری در باب منشاء و اساس نابرابری میان انسانها» و «گفتار دوم» نیز شناخته شده است.
روسو در این کتاب نتیجه میگیرد که مالکیت شخصی منشاء و اساس تمام نابرابریها است.
به گفته مترجم این اثر به چهار بخش اصلی تقسیم شده است: تقدیمنامه، مقدمه، تحقیق بسیطی درباره طبیعت انسان و تحقیقی دیگر درباره تکامل انسان در درون جامعه.
کتاب همچنین ضمیمهای دارد که عمدتاً تحقیق مردمشناسانه در قرن هجدهم را در بر میگیرد. روسو از دو نوع نابرابری صحبت میکند: نابرابری طبیعی یا فیزیکی و نابرابری اخلاقی یا معنوی. نابرابری طبیعی درباره تفاوت میان بدن یک انسان با بدن انسان دیگر است، چون محصول طبیعت است. روسو نگران این نوع نابرابری نیست، چون میگوید این مسئله منشاء نابرابریای که در جامعه متمدن پیدا میشود، نیست.
نویسنده در مقابل دلیل میآورد که نابرابری اخلاقی منحصر به جامعه متمدن است و در «ثروت، اصالت یا طبقه، قدرت و شایستگی اخلاقی» نمود پیدا میکند. این نوع از نابرابری اخلاقی را سنت بنا نهاده است. به نظر میرسد روسو دید بدبینانهای از جامعه متمدن دارد، جایی که انسان از «وضعیت طبیعی» استقلال و آزادی فردیاش منحرف شده تا بتواند نیازها و آمال خود را اقناع کند.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|