دوتچو ترومبادوری در اواخر ۱۹۷۸ سلسله گفت و گوهایی با فوکو درباره مسئله قدرت که فوکو در آن زمان به آن می پرداخت انجام داد. در این سلسله مصاحبه ها جهت های فکری بعدی فیلسوف را نیز می توان یافت. ترومبادوری، روزنامه نگار اونیتا، روزنامه ی حزب کمونیست ایتالیا بود و گفت و گوی فوکو با وی با وجود نقدی که فوکو به این حزب داشت، مسلما خواندنی است.
از محورهای اصلی فکری آقای فیلسوف که در این کتاب به آن ها پرداخته می شود، سوژه، دانش و تاریخ حقیقت است، زمانی که دانش تولید می شود تا اذهان را تحت کنترل خود بگیرد و حقیقتی را به انسان ها بقبولاند که قدرتمندان می خواهند. علاوه بر این، فوکو با تفکر پساساختارگرایانه شناخته می شود، در حالی که خود هیچ گاه میل نداشت، به این مکتب فکری محدود شود، برای همین در بخشی دیگر به ساخت باوری پرداخته شده است.
از دیگر مضامین فکری مهم این متفکر برجسته فرانسوی، قدرت بود. قدرتمندان با گفتمان قدرت، از طریق تحت انقیاد درآوردن انسان ها و سوژه ی بررسی کردن آن ها تلاش میکنند تا موجوداتی مطیع بپرورانند که قدرت تفکر انتقادی نداشته باشند. این اثر برای علاقه مندان به اندیشههای میشل فوکو جالب است چراکه دریچهای جدید از افکار وی را بر اندیشه مخاطب می گشاید.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|