ایمانوئل کانت چهره اصلی فلسفه مدرن است. او تجربهگرایی و عقلگرایی مدرن متقدم را تلفیق کرد و واضع اصطلاحات بخش زیادی از فلسفه قرنهای نوزدهم و بیستم بود و همچنان نیز تاثیر قابل توجهی بر متافیزیک، معرفتشناسی، علم اخلاق، فلسفه سیاسی، زیباییشناسی و سایر حوزهها دارد. ایده بنیادی «فلسفه نقدی» کانت- خصوصا در سه نقد او: نقد عقل محض، نقد عقل عملی و نقد قوه حکم- خودآیینی انسان است.
به اعتقاد او، فاهمه انسان منشا قوانین عام طبیعت است که تمام تجربه ما را ساختار میبخشند؛ و عقل انسان قانون اخلاق را برای خودش تعیین میکند، قانونی که مبنای باور ما به خدا، اختیار (یا آزادی) و بقای نفس است. لذا شناخت علمی، اخلاق و باور دینی با هم سازگار و فراهماند زیرا همگی بر شالوده واحد خودآیینی انسان استوارند که، طبق جهانبینی غایتشناسی حکم تاملی که کانت برای متحد ساختن بخشهای عملی و نظری نظام فلسفیاش طرح میکند، غایت نهایی طبیعت است.
در این کتاب ابتدا درآمدی بر زندگی و آثار ایمانوئل کانت ارائه شده است. طرح کانت در نقد عقل محض، ایئالیسم استعلایی، استنتاج استعلایی، اخلاق و اختیار، خیر اعلی و اصول موضوعه عملی و وحدت طبیعت و اختیار دیگر بخشهای کتاب را دربرمیگیرد. یادداشتها، کتابنامه، واژهنامه انگلیسی به فارسی و نمایه پایانبخش کتاب است.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|