آیزایا برلین یکی از پرکارترین فیلسوفان سیاسی قرن بیستم است که از او آثار متعددی در زمینههای پژوهشی متنوعی از موسیقی و ادبیات گرفته تا سیاست و شاخههای گوناگون فلسفه بر جای ماندهاست.
اما برجستگی و درخشندگی او در این مسائل متفرق و گوناگون، همهجا به یک اندازه نبودهاست. نام آیزایا برلین دهههاست که بیش از هرچیز یادآور پژوهش فلسفی در حوزهٔ اندیشهٔ لیبرال است؛ حوزهای که عرصهٔ نوآوریهای تأملبرانگیز و هوشمندانهٔ او در باب فلسفه سیاسی نیز بودهاست.
او در عین حال از جمله کامیابترین فیلسوفان سیاسی لیبرال در جلب توجه شارحان و ناقدان اندیشهٔ لیبرال بهشمار میرود. از این رهگذر میتوان او را در زمرهٔ کمشمار فیلسوفان سیاسی صاحب سبک و جریانساز قرن بیستم دانست.
برلین در این کتاب راجع به خود آزادی بحث می کند. مساله ای که امروز حتی به لحاظ مفهومی پر از مناقشه است.
این یکی از مهمترین کتابهای تاریخ ایده ها در آثار برلین است. این سخنرانی ها از بسیاری از نوشته های بعدی وی واضح تر است و بسیار قانع کننده است. برلین متقاعد شده بود که با وجود تمجید از آزادی ، روشنگری در واقع با آن دشمنی دارد و ضد روشنگری زمینه های فکری قوی تری برای دفاع و گسترش آزادی ارائه می دهد. حتی کسانی که با این تشخیص تفکر مدرن مخالفند باید با آن روبرو شوند.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|