كتاب حاضر با عنوان حياط در بلندمرتبه‌ها از واژه حياط با مفهومي بيش از بخشی از ساختمان که چیزی روی آن بنا نشده و سقف نداشته باشد و آن قسمت از عرصه که در اشغال ساختمان نباشد توصيف به ميان می‌آورد و سپس با تأکید بر طيف وسيعي از فضاهاي ذهني انسان در تعامل با محيط جهت تحقق اهداف عالي و عينيت بخشيدن به اين امكانات در طرح‌ها و برنامه‌ها و انعكاس مطلوب آن در ساختار بلندمرتبه‌هاي مسكوني ضرورت عرصه حياط را از چند بعد فرهنگی، آييني و مذهبي، علوم رفتاري نيز مورد بررسي قرار می‌دهد. مفاهيمي كه در اين كتاب از حياط استنباط می‌شود را می‌توان در جستجوي راهكارهاي طراحي در سه حوزه اصلي ادراك، رفتار، كيفيت در قالب عوامل کالبدی، عوامل فضایی – محیطی، عوامل رفتاری مورد بررسي و تحليل قرار داد به‌نحوی‌که توجه به اين حوزه‌ها موجب بازشناسي الگوهاي مختلف طراحي حياط در بلندمرتبه‌هاي مسكوني خواهد شد.