طراحان در همان حال که تلاش می‌کنند از روش‌های موفق موجود برای بنا نهادن شیوه‌های مبتنی بر واقعیت بهره گیرند، همواره به شیوه‌هایی جدید برای اندیشیدن نیاز دارند. از سوی دیگر خلاقیت همواره مرزهای محدودیت‌ها را درمی‌نوردد و نقش یک راه‌حل اساسی برای مسائل و مشکلات را ایفا می‌نماید، چنان‌که با توانایی روزافزون انسان امروز می‌توان به حل مسائل و مصائب آینده نیز تا حد زیادی امیدوار بود. این امر الزام می‌نماید دانش طراحی نیز همگام با سایر زمینه‌ها در همه‌ی ابعاد توسعه پیدا کند. هر طرحی همچون هر فعالیت دیگر آغازی دارد و نقطه‌ی آغاز طراحی انگیزه‌ای است که برای برآوردن یک نیاز مدنظر قرار می‌گیرد.امروزه ما بین فعالیت‌های متعدد در طراحی پژوهش معماری، برنامه‌دهی به‌عنوان یکی از مراحل فرآیند طراحی محسوب می‌شود که توسط آن طراح با موضوع و اهداف یک پروژه‌ی طراحی به خصوص درزمینه‌ی نیازهای استفاده‌کنندگان و محیط و بستر پروژه آشنا می‌گردد. در صورتی یک مکان طراحی‌شده می‌تواند به‌عنوان ابزاری ما را در رسیدن به اهدافمان یاری کند که اطلاعات مورد نیاز در مورد علایق، نیازها، آرزوها، رفتارها، میزان مشارکت و وظایف افرادی که قرار است در آینده از آن مکان استفاده کنند، جمع‌آوری شود .معماری دیجیتال این امکان را به طراح می‌دهد تا بتواند با سرعت بسیار زیاد، پردازش در رایانه را انجام داده و با حجم حافظه‌ی بسیار بالا در مسیر طراحی به خلق سه‌بعدی فضاهای معماری و ارزیابی و مقایسه گزینه‌های مختلف بپردازد. با استفاده از فضای دیجیتالی به خوبی می‌توان تمام جزئیات تصور شده یک طرح را پیشاپیش به تصویر کشید؛ کاری که در گذشته تقریباً غیرممکن بود. ابزارهای پارامتریک بر پایه‌ی الگوریتم کار می‌کنند و بر همین اساس از قابلیت کنترل دقیق بر هندسه‌ی طراحی در کل روند طراحی برخوردارند . به‌گونه‌ای که الگوریتم‌ها در فضاهای مختلف حتی ژن‌های انسانی، می‌توانند در روند طراحی فضاها، نقش مؤثری را ایفا نمایند. امروزه میم‌ها بسیار موردتوجه افراد مخصوصاً در شبکه‌های اجتماعی گشته است؛ زیرا می‌تواند جزئیات بصری را به افراد منتقل کرده و افراد می‌توانند درک بهتری نسب به موضوع داشته باشند. میم‌ها می‌توانند به‌عنوان یک ورودی در الگوریتم‌ها نقش ایفا کرده و ارتباط مناسبی را بین طراحی و محیط پیرامون ایجاد نمایند. این ارتباط می‌تواند در زبان معماری نیز نقش مهمی را ایفا کند. زبان و گویش در هر شکل و ساختاری یکی از مهم‌ترین عوامل تمایز انسان از سایر موجودات و نیز رهانیدن او از زندگی بدوی به فرهنگ و تمدن امروزی بوده است؛ به‌گونه‌ای که یکی از عوامل شکل‌گیری در بناها نقش فرهنگ و اقلیم و گویش است که می‌توان با ارتباط این عوامل به یک ایده‌ی مناسب در طراحی دست یافت.

برنامه‌دهی معماریبخش اول: 

بخش دوم: زبان‌شناسی معماری

بخش سوم: گونه‌شناسی معماری