فرهنگ یک موجود زنده می‌باشد که تمام و کمال از خصوصیات یک موجود زنده برخوردار است. با اندک تاملی می‌توان دریافت که هر موجود زنده‌ای آسیب پذیر می‌باشد و چنانچه ایمنی کافی و لازم را نداشته باشد قطعاً دچار اختلال و یا به نوعی بیماری می‌گردد و فرهنگ هم از این امر مستثنی نیست. یک واقعیت انکارناپذیر وجود دارد و آن این است که جوامعی همانند ایران و مردمان آن شیفته ریشه تاریخی و قدمت فرهنگی می‌باشند که به آن افتخار می‌کنند که البته افتخارآمیز هم هست. اما نکته مهمی ‌را خواسته یا ناخواسته فراموش نموده‌اند و آن این است که ریشه در تاریخ داشتن خوب می‌باشد اما کافی نیست. اگر شاخ و برگ‌های یک درخت شادابی لازم را نداشته باشد و به نوعی دچار بیماری شده باشند آن درخت خیلی زنده نخواهد ماند و امروزه درخت فرهنگ ما هم با کمال تاسف به بیماری‌های گوناگون دچار شده که بعضاً از آن‌ها غافلیم و یا هنوز آثار مخرب و زیان بار آن‌ها را درک ننموده‌ایم و اگر دیر به فکر درمان آن‌ها بیفتیم زمانی فرا خواهد رسید که دیگر کاری از دستمان برنمی‌آید و بایستی افول و زوال فرهنگ و همه چیز دیگر را پذیرفت

استیثار

اسیر افکار دیگران بودن

انتقاد ناپذیری     

اولویت نشناسی   

تابوی عذرخواهی

تابوی «نه»، نه ممنوع

تجمل گرایی زهرآگین

تفکر گریزی     

توهم آقازادگی     

توهم قربانی بودن

جهل مرکب     

چسبندگی به رسوم منسوخ شده

دروغ                 

دوستی بر مبنای منفعت

دهان بینی         

رویای گنج بی رنج (رویاهای بزرگ  و تلاش‌های اندک)

سراب عشق       

ضعف در مدیریت زمان (وقت نشناسی)

طنازی انتحاری   

عذر تقصیر       

علمای بی علم     

عنان به زبان سپردن

غیبت                 

قدرت طلبی       

قضاوت بیجا     

کوتوله پروری   

کینه طلبی           

گوسفند صفتی(دنباله روی بدون تامل)   

مچ گیری         

محبت با منت       

مرده پرستی

مطلق انگاری شکست

منزلت طلبی شوم

منطق ماشین دودی

منفی بافی               

من همینم که هستم

نفهمی آگاهانه   

نمک نشناسی     

همرنگی با جماعت

همه چیز دانی     

منابع و ماخذ