کتاب « آموزش و يادگيري زبان با رويکرد زبانشناسي شناختي » يک اثر تأليفي است که به همت ليلا عرفانيان قونسولي استاد يار گروه زبان موسسه آموزش عالي کاشمر و سهيلا نوربخش بيدختي عضو هيأت علمي موسسه آموزش عالي بينالود مشهد و استاديار گروه زبان در ۲۷۰ صفحه در قطع وزيري، تأليف و به همت انتشارات جهاد دانشگاهي استان وارد بازار نشر شده است. در بخشي از اين کتاب آمده است: زبانشناسي، علمي است که رابطه نزديکي با علوم ديگر دارد. اين شاخه از علم، مي تواند به ديگر علوم کمک کند و از علوم ديگر، کمک بگيرد و يکي از شاخه هايي که رابطه بسيار نزديکي با زبانشناسي دارد آموزش زبان است. زبان‌شناسي ‌شناختي‌ نيز يکي از مكاتب‌ نوين‌ زبان‌شناسي‌ است که ريشه در علوم شناختي نو ظهور در دهه هاي ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ميلادي دارد. در زبان‌شناسي شناختي اعتقاد بر اين است که معنا اصل و صورت، فرع است و زبان، حوزه‌اي جداگانه در ذهن يا مغز نيست، بلکه پيوستاري بين زبان و انواع شناخت وجود دارد. رابطه بين زبانشناسي و آموزش زبان، هميشه موضوعي بحث‌برانگيز بوده است. برخي از زبان‌شناسان معتقدند زبانشناسي، نظري درباره آموزش زبان ندارد و از سوي ديگر، برخي معتقدند مدرسان هميشه درباره شيوه تدريس از زبانشناسان راهنمايي گرفته‌اند. در آموزش زبان خارجي، اهميت زيادي براي عوامل تسهيل و تسريع کننده آموزش زبان قائل مي شوند و از طرفي مدرسان زبان مي دانند که نه دانش زباني و نه دانش زبانشناسي براي تدريس موثر زبان ، به تنهايي کافي نيستند. زبان از شيوه شکل دادن تجربه توسط شناخت حاصل شده است و شناخت را تجربه شکل داده است. شکلي که زبان به خود مي‌گيرد منعکس‌کننده اين است که چطور استفاده و آموخته شده است. بررسي دلايل اين امر که چرا واردکردن زبانشناسي شناختي به کلاس درس و آموزش زبان، امري حياتي است بسيار اهميت دارد. اگرچه تعداد مطالعاتي که قابليت کاربرد زبانشناسي شناختي در آموزش زبان را بررسي مي‌ کنند در سال‌هاي اخير رو به افزايش رفته است اما شمار کلي آن‌ها از حيث ويژگي‌هاي روش‌شناسي،  هنوز محدود است. بسياري از مطالعات موجود نيز که به کاربرد زبانشناسي شناختي در زبان دوم پرداخته‌اند از دستاوردهاي تحقيقات در حوزه آموزش زبان استفاده نکرده‌اند. زبانشناسي شناختي مي‌تواند با ارائه الگوهاي متناسب با کارکرد ذهن انسان، الگوهاي سودمندي براي يادگيري و آموزش زبان دوم ارائه دهد. در اين کتاب ، هدف يافتن چنين الگوهايي است تا بتواند به ياددهي و يادگيري زبان دوم ، هرچه بيشتر کمک کند. در فصل هاي مختلف اين کتاب، سعي بر اين است که با معرفي حوزه هاي اصلي زبان شناسي شناختي، رابطه اين حوزه ها با آموزش زبان و کاربرد احتمالي آنها در امر آموزش زبان مورد بحث قرار گيرد.

 فصل اول: مقدمه

فصل دوم: شناخت بدن مند و آموزش زبان

فصل سوم: مفهوم سازی شناختی و آموزش زبان دوم

فصل چهارم: برجستگی، توجه و آموزش زبان

فصل پنجم: مقوله بندی در زبان شناسی شناختی و آموزش زبان دوم

فصل ششم: فرهنگ و آموزش زبان

فصل هفتم: معنا، کاربرد و آموزش زبان دوم

فصل هشتم: انگیختگی و آموزش زبان

فصل نهم: بحث و نتیجه گیری